Vader worden van een zoon: wat is de impact van het vaderschap op het leven van een man? Een veranderen mannen als ze vader worden? In zijn column-reeks ‘genieten van het vaderschap’ geeft Armand Sag wekelijks een inkijkje in zijn leven en vaderschap. Ook reflecteert hij op de rol die de vader in onze samenleving heeft. Deze week blikt Armand terug op de tijd dat hij voor de tweede keer papa werd, ditmaal van een zoon.
Bijna vier jaar na de geboorte van mijn dochtertje werd ik voor de tweede keer papa. Net als je denkt dat je alles wel weet, komt de klap: je weet niks. Elk kind is anders en elke dag is anders met elk kind. Mijn zoontje kwam wel met een natuurlijke bevalling ter wereld en dat was dan ook een ervaring op zich: bijna 48 uur deed mijn bikkeltje erover om ter wereld te komen en ook nog eens met een gewicht wat bijna het dubbele was van zijn zus. Om meerdere redenen voelde het dus weer als voor het eerst vader worden.
Vader worden van een zoon: een surrealistische ervaring
Hoe snel zijn zus ter wereld kwam, zo langzaam ging het met mijn zoontje. Maar net als zijn zus was er ook hier sprake van meerdere complicaties. Omdat het niet lukte om hem er op de natuurlijke wijze uit te persen, moest ze uiteindelijk met spoed naar de operatiekamer worden gebracht. En ik? Voor mijn gevoel stond ik erbij en keek ik ernaar. Het was allemaal zo surreëel, haast een ‘ver van mijn bed’-show. Tegelijkertijd voelde ik me schuldig omdat ik niet wist wat ik moest doen. Er bestaat geen standaard checklist vader worden. Mijn ervaring is dat je het op zulke momenten vooral moet hebben van doortastende verpleegsters. Die waren er gelukkig ook.
Aanpakken voor Aanstaande Vaders
Net als zijn zus destijds, kwam ook mijn zoontje maar moeilijk ter wereld. Toen dit eenmaal was gebeurd en mijn toenmalige vriendin met spoed naar de operatiekamer werd gebracht, was het aan mij om direct in mijn vaderrol te stappen. Ik kreeg prompt, terwijl ik mijn zoontje voor het eerst in mijn armen had, de opdracht om mijn shirt uit te doen en op de bank te gaan zitten. Heel even dacht ik nog, “Is de verpleegster nu met mij aan het flirten en wil ze gewoon mij in mijn blote bast zien?” maar snel viel ik terug op mijn cursus ‘Aanpakken voor Aanstaande Vaders’ die ik wekenlang gevolgd had. Ze hebben geen tijd om hem warm te houden dus ik moet hem warm houden op mijn borstkas!
Huid-op-huidcontact tussen vader en baby
En dat deed ik dan, helemaal alleen in de ziekenhuiskamer op de rode bank. Daar zaten we dan, vader en zoon, samen te buidelen. Het licht stond op dim, zelfs bijna helemaal donker en ik zat dusdanig onderuit gezakt dat mijn schouders het zitvlak van de bank raakten. Die ruim veertig minuten, daar greep mijn zoontje mij vast terwijl hij zijn oogjes nog dicht had. Omdat ik geen shirt aan had, greep hij mijn huid. Die aanraking is nog steeds het toppunt van onze vader-zoon-relatie. Dat deed hij met zoveel kracht, dat ik meteen dacht aan hoeveel pure kracht hij wel niet heeft: mijn bulldozertje. Zoals hij door zijn geboorte heen denderde, dendert hij inmiddels ook door het leven heen.
Mijn bulldozertje
Wat ik zo ontzettend leuk vind aan hem, is hij dat geen grijs gebied heeft. Of hij rent, of hij staat stil. Op een normaal tempo lopen is hem vreemd. Wellicht zoals zijn papa, maar dat laat ik nog even in het midden. Laat ik het zo zeggen: anderen herkennen veel van mij in hem. En oh wee, als je dan in zijn weg staat terwijl hij ergens naartoe wil rennen: als een bulldozertje botst hij dan tegen je waardoor je automatisch opzij geschoven wordt. Sterk en krachtig kiest hij nu al zijn pad.
Armand Sag (1984) is vader van een dochter (2015) en zoon (2019) en student Ecologische Pedagogiek. In 2020 was hij een van de hoofpersonen in de NPO-documentaire Verstoten Vaders. Met zijn eigen ervaring als uitgangspunt maakt hij zich hard voor de bewustwording rondom het belang van betrokken vaderschap. Elke woensdag verschijnt zijn nieuwe column op VADER Magazine.
