Column vader Armand: de groene ogen van mijn kinderen

In de reeks ‘genieten van het vaderschap’ geeft Armand Sag wekelijks een inkijkje in zijn leven en vaderschap. Ook reflecteert hij op de rol die de vader in onze samenleving heeft. Deze keer schrijft Armand over hoe hij samen met met zijn kinderen tot een exclusieve club behoort.

Het lijkt inmiddels alweer een eeuwigheid geleden. In een persoonlijk gesprek met Prof. Louis Tavecchio – emeritus hoogleraar in Pedagogiek met een specialisatie in het vaderschap – in 2020 vertelde ik enthousiast dat mijn zoontje ook al groene ogen kreeg. Eerder waren de grijze ogen van mijn dochtertje eveneens groen geworden. Ik leerde toen dat elk kind in beginsel blauwe of grijze ogen heeft en dat later pas – als het kind enkele maanden oud is – zijn of haar ‘echte’ oogkleur zichtbaar wordt. Ik had dus ‘two for two’ met mijn zoontje. Kalm antwoordde Louis: “Mooi is dat hé? Als ze op je beginnen te lijken?”. Nog steeds galmen die woorden na in mijn oren. Ik vind het inderdaad erg leuk en mooi dat mijn beide kinderen op mij lijken; zowel uiterlijk als innerlijk. Mijn zoontje is een soort mini-me.

Dezelfde groene ogen

Zelf vind ik het vooral prachtig dat hij mijn groene ogen heeft, overigens net als zijn zus. Met zijn drieën horen we dus tot de twee procent van de wereldbevolking die groene ogen hebben, een absolute zeldzaamheid binnen één gezin. Kortom: we behoren tot een exclusieve club. Het is nog specialer omdat de ‘groene ogen’-genen alleen vanuit mijn kant zijn gekomen en eigenlijk dus het onderspit zouden delven als de moeder haar (bruine) ogen zou hebben doorgeven. Volgens het Consultatiebureau heb ik “blijkbaar dominante genen”. Het maakte me trots toen ik dat hoorde. Het zijn toch maar MIJN genen die de bovenspit drijven. Dat het eigenlijk allemaal een genetisch toeval is, doet mij niks. Toeval of niet, ze lijken op mij en ze hebben beiden mijn groene ogen. Mijn. En dat is erg leuk.

“Wat lijken jullie op elkaar”

Bij mijn dochtertje gebeurt het nu bijna dagelijks dat iemand ons op straat aanspreekt met “Wow, jullie lijken echt heel erg op elkaar.”. Toen ik een paar jaar geleden een kennismakingsgesprek had met haar schooljuf, zei die ook ineens midden in ons gesprek “Nou sorry, maar ik moet dit even kwijt. Ik zie nu echt van wie zij die groenen ogen heeft. Echt sprekend.”. En ik natuurlijk glunderen. De rest van dat schoolgesprek kan ik me niet eens herinneren, maar wel die woorden. Nu gebeurt dat ook steevast met mijn zoontje. Het zorgt voor een klik. Mijn dochtertje begint het nu ook steeds meer te herhalen. “Wij zijn één gezin en daarom hebben we alle drie groene ogen, zo weten mensen dat we bij elkaar horen als we ooit kwijtraken.”, zegt ze op haar schattige wijze terwijl ze mij strak en serieus aankijkt met haar – inderdaad! – grote groene ogen. En uiteraard beaam ik dit elke keer weer opnieuw. “Ja liefje, wij zijn één gezin en daarom hebben we groene ogen. Zo weten we dat we bij elkaar horen.”

Wij horen bij elkaar

Tevreden loopt ze dan naar haar broertje om hem uit te leggen dat we alle drie groene ogen hebben. Gezien zijn jonge leeftijd kan hij alleen maar vragend naar zijn zus kijken maar het blijft aandoenlijk om aan te horen hoe zij het hele verhaal opnieuw vertelt aan haar broertje. Op dat moment neem ik een foto van de kids en stuur ik het door zonder enig bijschrift of een context. “Jezus, wat lijken ze veel op jou man…”, krijg ik als reactie terug. Ik glimlach en luister verder naar mijn dochtertje die nog steeds bezig is om haar broertje uit te leggen dat we alle drie groene ogen hebben.

Ze eindigt steevast met “Maar jouw en mijn mama heeft geen groene ogen, maar dat maakt niet uit.”. Daar speel ik snel op in door te zeggen dat ze met mama ook een gezin vormen maar dan op basis van andere dingen, zoals bijvoorbeeld lichaamsbouw. Ze knikken mee terwijl ze beamen dat de ogen wel ons dingetje zijn. Nee, die groene ogen delen we verder met niemand en dat zal niemand ons ook kunnen afnemen. Hoe frappant dat zoiets kleins (letterlijk en figuurlijk), ons zo dichter bij elkaar kan brengen als gezin. Groene ogen, het blijft toch ons dingetje. Alleen wij drieën, en 2% van de wereldbevolking dan, maar verder niemand.

Armand Sag (1984) is vader van een dochter (2015) en zoon (2019) en student Ecologische Pedagogiek. In 2020 was hij een van de hoofpersonen in de NPO-documentaire Verstoten Vaders. Met zijn eigen ervaring als uitgangspunt maakt hij zich hard voor de bewustwording rondom het belang van betrokken vaderschap. Elke woensdag verschijnt zijn nieuwe column op VADER Magazine.

Columnist Armand Sag

Deel dit artikel:

Dit item bevat de vader thema's:

Plaats een reactie

blog items met hetzelfde thema

maternal gatekeeping

Maternal gatekeeping en de vaderrol bij opvoeding

Maternal gatekeeping is een fenomeen dat zich vaak kort na de geboorte van een baby aandient en waardoor je als kersverse vader misschien niet altijd de rol pakt die je ...

Waarom het goed is als je als vader voorleest

We weten natuurlijk al jaren dat voorlezen een positieve invloed heeft op de ontwikkeling van kinderen. Maar wist je dat als een vader voorleest, dat nog eens extra voordelen met ...
betrokken vaderschap

Betrokken vaderschap: dit zijn de voordelen

Wat is betrokken vaderschap en waarom is het zo belangrijk? En hoe word je dat eigenlijk, een betrokken vader? In dit artikel onderzoeken we wat de voordelen van betrokken vaderschap ...
vader dochter quality time

Column Armand: Je snapt het pas als je zelf vader bent

In de reeks 'genieten van het vaderschap' geeft Armand Sag wekelijks een inkijkje in zijn leven en vaderschap. Ook reflecteert hij op de rol die de vader in onze samenleving ...

Vader worden en niet getrouwd? Hier moet je op letten!

Als je vader wordt ben je in Nederland niet automatisch ook de juridische vader van je kind. Ben je niet getrouwd of heb je geen geregistreerd partnerschap met de moeder ...

Omgaan met een miskraam: hoe doe je dat als vader?

Een miskraam: het is iets wat je als aanstaande vader nooit hoopt mee te maken, maar ongeveer tien procent van alle zwangerschappen mondt uit in een miskraam. Zelf dacht ik ...
aandacht voor je kind

Papa zijn: zó heb je als vader en kind samen een leuke dag!

Een aanwezige en betrokken papa zijn: dat is mijn uitgangspunt sinds ik vader ben geworden. Maar ja, écht aandacht voor je kind hebben, hoe doe je dat als je nog ...
vader dochter quality time

Column Armand: Je snapt het pas als je zelf vader bent

In de reeks 'genieten van het vaderschap' geeft Armand Sag wekelijks een inkijkje in zijn leven en vaderschap. Ook reflecteert hij op de rol die de vader in onze samenleving ...

Vader worden en niet getrouwd? Hier moet je op letten!

Als je vader wordt ben je in Nederland niet automatisch ook de juridische vader van je kind. Ben je niet getrouwd of heb je geen geregistreerd partnerschap met de moeder ...

Dit vind je vast ook interessant

vader dochter quality time

Column Armand: Je snapt het pas als je zelf vader bent

kledingmerk voor vaders

Hét kledingmerk voor vaders: Daddycoolsquad

cursus voor aanstaande vaders

De cursus voor aanstaande vaders van David Borman