Met zijn allen aan tafel zitten is een ideale gelegenheid om als gezin met elkaar in verbinding te komen, de dag door te nemen en bij elkaar in te checken wat er speelt. Vader Peter Doesburg deelt in dit artikel waarom hij samen eten met het hele gezin zo belangrijk vindt.
Eten is nogal een ding. Niet alleen voor mij, maar eigenlijk voor iedereen. Niet alleen is het nodig om te overleven en bepaald het voor een groot deel hoe we ons voelen en hoe we eruit zien, maar het speelt ook een belangrijke rol in onze ontwikkeling als mens en de herinneringen die we hebben. Wanneer ik bijvoorbeeld terugdenk aan mijn eigen kindertijd, dan hebben veel van mijn diepste en vroegste herinneringen te maken met eten. In oude fotoboeken zit ik als kleine dreumes op het aanrecht in een pan te roeren of met beslag te kliederen. Lepels aflikken en potjes aangeven waren toen waanzinnig spannend en het kookproces fascinerend. Ook smaken en geuren die met bepaalde gerechten en gebeurtenissen naar boven komen zijn een belangrijk onderdeel van die herinnering.
Samen eten met het hele gezin
Vandaag de dag speelt eten een grote rol in mijn eigen leven en dat van mijn gezin. Als fanatiek krachtsporter moet er immers ook fanatiek gegeten worden om de motor draaiende te houden. Daarnaast ben ik als thuisblijfvader verantwoordelijk voor het hele proces van boodschappenlijstje tot het eten op tijd op tafel hebben. Samen heeft dit nog al wat invloed op hoe mijn dag en week eruit ziet met koken, boodschappen doen, timing van de maaltijden etc. Om nog maar te zwijgen over het humeur van de kinderen als de hagelslag op is of de ontspanning bij mijn vrouw als ze na een lange werkdag kan rekenen op een verse maaltijd.
Gezamenlijke maaltijden als moment van verbinding
Eten met het hele gezin doen we in principe twee keer per dag: het ontbijt en avondeten. Het ontbijt is ook echt onze start van de dag. Aan de eettafel bespreken we de dromen van de nacht ervoor, kijken we vooruit naar de dag en bespreken we ook wat we ’s avonds gaan eten. Om vervolgens, uiteraard, uitgebreid te bespreken hoe we een valluik bij de voordeur kunnen maken met krokodillen erin om te voorkomen dat een inbreker naar binnen kan. Sommige dingen moet je nu eenmaal bespreken. Ik denk dat het ontbijt echt een “ankerpunt” is voor de dag van de kinderen. Iets waar ze elke dag op kunnen rekenen en wat zorgt voor een goede, voorspelbare start.
Ons ritueel aan tafel
Het avondeten doen we stipt om zes uur, wat tevens het startsein is voor ons avondritueel dat ik al eerder beschreef in dit blog. Tijdens het avondeten met het hele gezin bespreken we wat iedereen heeft meegemaakt gedurende de dag. Ook hierbij wordt de fantasie de vrije loop gelten. De eerdergenoemde krokodillen zijn dan inmiddels vervangen door vuurspuwende-vliegende-dino-drones en de jongens hebben geconcludeerd dat het beter is een slotgracht om het hele huis aan te laten leggen. Inclusief lasers natuurlijk. Het gaat er niet zozeer om wát er wordt gezegd, maar dat we samen zijn en écht contact hebben.
Belangrijk onderdeel van de opvoeding
Daar aan de eettafel vind een enorm belangrijk deel van (mijn) opvoeding als vader plaats. Ongemerkt is dit, naar mijn mening, een van de meest belangrijke plekken waar je kinderen je observeren én van je leren. Bijvoorbeeld hoe je je vork vasthoudt of een lepel vol met erwtjes naar je mond brengt. Maar ook leren ze aan tafel veel over sociale vaardigheden. Over hoe je je gedraagt aan tafel, dat je niet door elkaar heen praat en dat je blijft zitten tot iedereen klaar is. En daarnaast natuurlijk: veel praten, luisteren en vooral veel uitleggen. Hele geschiedenislessen, uitleggen hoe dingen werken, samen brainstormen over wat we op vakantie willen gaan doen en leren te praten over gevoelens en zaken die je bezighouden. Ontzettend waardevol en belangrijk voor kleine kinderen die hard aan het opgroeien zijn.
Eten met het hele gezin als basis voor de toekomst
Het is niet altijd zichtbaar of meetbaar, maar het is mijn overtuiging dat deze interacties en gezamenlijke momenten bijdragen aan een ijzersterke basis waarop de kinderen later volwassen gaan worden. Natuurlijk is niet elke maaltijd bij ons een intellectueel hoogtepunt, zijn er dagen dat mama moet overwerken of vertikt Jack het om een broek aan te doen een broek aan te doen (en dus niet te eten krijgt) en er zijn ook dagen dat we gewoon eten zonder dat er iets bijzonders gebeurd. Dat is ook helemaal niet erg.
Structuur en samenzijn
Want het basisprincipe staat; het delen van een maaltijd, aan tafel, met het hele gezin. Wat mij betreft een absoluut en fundamenteel onderdeel van onze opvoeding. Zoveel facetten van ‘het leven’ komen voorbij aan de eettafel dat ik er een punt van maak om dat dus iedere ochtend en avond te doen. Geen telefoons of andere afleiding, maar, hoe kort dat soms ook is, even samenzijn als gezin. Wanneer Jack (3) op z’n tenen staat op het keukentrapje om me te helpen met koken en trots laat zien hoe hij het vlees al kan omdraaien, zie ik mijzelf als kleine jongen terug. Ik weet zeker dat hij ook druk bezig is met mooie herinneringen maken.
Wat vind jij van eten met het hele gezin? Wat bespreken jullie aan de eettafel? Deel je ervaringen met ons in een reactie of stuur ons een bericht!
