Stoeien met je kind: als vaders ergens bekend om staan, is het hierom. En dat is positief, want stoeien met je kind, zo laat onderzoek zien, bevordert de hechting tussen vader en kind én zorgt het speelse, lichamelijke contact zelfs voor een verhoging van het geluksgevoel! Peter Doesburg is zo’n stoeiende vader.
Mijn jongste zoon Jack is op dit moment alweer drie jaar oud. Met de ogen van mama, de bovenbenen van papa en een kilootje of twintig is het een potige, sterke vent aan het worden. Nou ja, worden? Dat is hij eigenlijk al, van jongs af aan. Lopen deed hij al bij 10 maanden, fietsen toen hij twee was en het kan wat Jack betreft niet hoog genoeg zijn als het op klimmen of springen aankomt. De ladder naar zijn hoogslaper wordt bijna niet gebruikt, want op z’n kop aan de railing hangen is VEEL beter om je bed in te klimmen. Waar z’n grote broer de bouw van zijn moeder heeft meegekregen, is Jack echt een klein powerbommetje die waarschijnlijk in de voorhoede op een rugbyveld terecht gaat komen.
Invloed van mij als vader
Een groot deel van Jack’s fysieke gesteldheid denk ik terug te kunnen leiden naar mijn rol in de opvoeding. Ik heb de eerste paar maanden na de geboorte met beide jongens eigenlijk permanent op de grond met ze doorgebracht. Hoofd optillen, rollen, grijpen: we deden dat uren achter elkaar. We noemen het spelen, maar eigenlijk is het natuurlijk gewoon training voor die kleine kindjes en heel motiverend om de motoriek, spiergroei, kracht en coördinatie te doen én te zien ontwikkelen. Daarnaast ben ik thuis degene die dagelijks in de keuken staat. De jongens zijn van baby af aan ook altijd met mij in de keuken geweest met altijd veel proeven, proberen en klaarmaken. Waarna we natuurlijk samen aan tafel gaan. Papa eet 8x per dag in combinatie met intensieve krachtsport, dus dat wil Jack ook!
Als vader wild stoeien met je kind
Als stoeien met je kind goed is, dan is dat in het geval van mij en mijn zoon helemaal gunstig. Jack is namelijk een echte stoeitijger. En dat gaat er soms best wel hard aan toe. Als ik even niet oplet dan duikt hij ineens op mijn rug of gaat hij aan me hangen onder luid geschreeuw “ATTAAAAACK” en dan rollen we samen door de kamer. Natuurlijk is hij dusdanig veel lichter dan ikzelf dat hij het nog lang niet kan winnen, maar als hij zich vol afzet en terugduwt dan voel je al hoeveel ruwe power er in dat kleine lijfje zit.
Vaderlijke trots
Als fanatiek krachtsporter doet dit mijn sportieve hart natuurlijk sneller kloppen en ik betrap me dan ook vaak op een vaderlijke tros. Jack’s grote broer Robert, nu bijna zeven, doet soms mee als back-up en dan moet papa uiteindelijk wel even laten zien wie de baas is.. Dus dan eindigen beide mannen onderop met buikscheten en kietelaanvallen. We hebben hier een soort running joke, waar ik dan roep: “Wie is er hier de top-gorilla?? Wie?? De reactie is altijd een schaterende ‘paaapaaaaaa.‘ Want laten we eerlijk zijn: ze doen absoluut hun best en worden met de dag sterker,, maar winnen kunnen ze nog niet.
Waarom stoeien met je kind zo waardevol is
De moraal van het verhaal is dat samen stoeien met je kind niet alleen een lekkere uitlaatklep is voor Jack, maar vooral een fantastische manier een band op te bouwen met je zoon. Het vertrouwen wat hij in mij moet hebben terwijl ik hem ondersteboven door de lucht gooi is moeilijk voor te stellen, maar wel ontzettend belangrijk voor onze relatie nu, en vooral ook later. Hij kan zichzelf uittesten en zelfvertrouwen opbouwen, net zoals leeuwen dat met hun welpjes doen. (Dieren die hier overigens vaak worden geïmiteerd qua geluid.)
Stoeien met mijn kind, totdat hij wint
Jack gaat het op termijn zeer zeker van mij winnen, dat is onvermijdelijk. Zeker als hij in dit tempo door blijft groeien, zal die dag waarschijnlijk een stuk eerder komen dan ik toe wil geven. MAAR voorlopig is papa nog de onbetwiste top-gorilla in huis die de uitdagers nog altijd aankan. Binnenkort doet Jack waarschijnlijk weer een nieuwe poging. Kom maar op kleine man!
Stoei jij ook regelmatig met je kind?
Geschreven door: Peter Doesburg
