Column Armand Sağ: Je snapt het pas als je zelf vader bent

Hoe beleven vaders het vaderschap? Er is niets leuker dan de verhalen van medevaders te ontdekken en van elkaar te leren. Vanaf januari 2025 geeft columnist en vader Armand Sağ elke vrijdag een inkijkje in zijn leven en zijn ervaringen als vader. In deze column beschrijft zijn eigen variant van de Cruyffiaanse uitspraak: ‘je gaat het pas zien als je het doorhebt.’

Het is het meest cliché antwoord dat ik kan geven, en toch blijf ik het geven: “Je snapt het pas als je zelf vader bent.”

Mensen vragen me vaak waarom ik niet meer uitga of waarom ik niet meer meega naar feesten en festivals. Als ik dan uitleg dat ik liever thuisblijf om voor de tweeënveertigste keer Frozen II of Madagascar te kijken met mijn kinderen, kijken ze me aan alsof ik gek ben geworden. En dan bedoel ik niet die leuke gekkigheid waardoor mijn vrienden me vroeger overal mee naartoe wilden nemen, maar eerder alsof ik net heb aangekondigd dat ik een levend konijn ga opeten.

In paniek roepen ze dan altijd: “Waar is de Armand die nooit een feestje overslaat?!”

Tja, die zit op de bank met een bak aardbeien en zijn twee kinderen, omdat Alex de Leeuw oprecht grappig is. Net als overigens Marty de Zebra, Gloria het Nijlpaard en Melman de Giraffe (alhoewel Koning Julien XIII en de vier pinguïns toch echt mijn favorieten zijn).

Kinderen en clichés

Het is echt zo ontzettend cliché. En ja, vroeger kreeg ik zelf braakneigingen als ik die clichés weer eens hoorde. “Ja tuurlijk, jouw kinderen zijn jouw alles. Tuulak.” Maar het is oprecht zo.

Sinds ik vader ben, voel ik een soort onvoorwaardelijke liefde die ik nooit eerder heb gekend. Het is niet zoals een “F.C. Utrecht is mijn alles en ik doe alles voor F.C. Utrecht!”-gevoel, maar véél meer dan dat. Ja, ik ben voor F.C. Utrecht helemaal naar Doetinchem gereden voor een wedstrijd tegen De Graafschap (Superboeren), maar voor mijn kinderen zou ik zonder aarzelen nog veel verder gaan.

Sterker nog, ik denk de hele dag aan ze. “Eten ze wel voldoende? Hebben ze het naar hun zin? Hebben ze al een gezond tussendoortje gehad? Vervelen ze zich?” – het zijn slechts een paar van de eindeloze vragen die continu door mijn hoofd flitsen.

Alles in teken van de kinderen

Vanaf het moment dat je vader wordt, draait alles om je kinderen.

Vorige week was ik in een leuk restaurantje waar in een hoekje twee kinderen aan het spelen waren. Zoals vanzelfsprekend gingen mijn kinderen er meteen bij zitten. De eigenaar van het restaurant kwam naar me toe en zei: “Ja, het zijn mijn kinderen. Ik neem ze mee zodat ik tijdens het werken bij ze kan zijn, anders zie ik ze zo weinig.” Ik knikte begripvol – want ik begreep hem volledig. Meteen voegde hij eraan toe: “Het is zo cliché, maar alles wat ze zeggen over kinderen is gewoon waar, hè.” Ik knikte nog harder en glimlachte zelfs. Hier stond weer een vader die het helemaal begreep. Zodra je kinderen hebt, wil je eigenlijk niks anders dan van de daken schreeuwen hoe geweldig ze zijn en het liefst elke seconde met ze doorbrengen.

En ja, ik voel de cringe terwijl ik het zeg, maar tegelijkertijd is er gewoon geen betere manier om uit te leggen hoe het voelt om vader te zijn. De liefde, de onvoorwaardelijkheid, de emoties, de vaderinstincten, de genegenheid – echt alles. Je snapt het pas als je zelf vader bent. En ja, alles wat ze zeggen is waar. Het is een cliché.