Hoe beleven vaders het vaderschap? Er is niets leuker dan de verhalen van medevaders te ontdekken en van elkaar te leren. Vanaf januari 2025 geeft columnist Armand Sağ elke vrijdag een inkijkje in zijn leven en zijn ervaringen als vader. Ook reflecteert hij op de rol en positie van vaders in onze samenleving. Dit is zijn eerste column in de reeks.
“Het vaderschap is een omwenteling in het leven van een man. Niet alleen veranderen alle prioriteiten, maar je bekijkt de wereld ook anders.”
Armand Sağ
Mijn eerste column, daarmee begint mijn avontuur. Het is een avontuur waarin ik de lezer elke week wil meenemen in alles wat mij bezighoudt over het vaderschap in het algemeen en mijn eigen vaderschap in het bijzonder. Zowel de positieve als de negatieve kanten: de gevoelens die ik heb en de ervaringen die ik heb opgedaan in het avontuur dat vaderschap heet.
Genieten niet vanzelfsprekend
In deze reeks wil ik vooral genieten, zoals ik ook geniet van elk moment van het vaderschap. Maar niet elk moment is geschikt om van te genieten. Sommige lezers zullen mij misschien herkennen van de NPO-documentaire ‘Verstoten Vaders’ uit 2020, waarin te zien is hoe erg de Nederlandse wetten tekortschieten voor vaders na een scheiding. Helaas is dat ook een deel van het vaderschap in Nederland. Toch mag dat niet het enige zijn wat men moet weten. Het vaderschap is een omwenteling in het leven van een man. Niet alleen veranderen alle prioriteiten, maar je bekijkt de wereld ook anders.
Alle clichés zijn dus waar. Ik ben zelf heel anders dan voordat mijn eerste kind geboren werd. Sindsdien heb ik andere prioriteiten. In plaats van een avond in de kroeg kijk ik nu liever Frozen II met de kinderen. En eerlijk gezegd is Olaf wel echt grappig. En ja, ik vind het ook leuk als mijn dochtertje zegt dat ik Kristoff ben en dat zij later met mij wil trouwen. Het geeft mij, als vader, een geweldig gevoel dat mijn dochtertje naar mij opkijkt. Daarvoor ruil ik graag alle biertjes in de kroeg in, omdat het vaderschap voor mij veel meer betekenis heeft.
Armand de papa: de mooiste titel die er is
Voor mij heeft het vaderschap een extra dimensie, omdat ik zelf zonder vader ben opgegroeid en het daarom anders wil doen voor mijn kinderen. Ik ben niet langer ‘Armand het uitgaansfeestbeest’, maar uitsluitend ‘Armand de papa’. Ik heb ontzettend veel liefde voor mijn kinderen en popel om die aan hen te geven. Het is een soort liefde die ik niet eerder heb ervaren: een onvoorwaardelijke liefde.
De Australische komiek Jim Jeffries maakte daar ooit grapjes over. Zijn moeder zei altijd tegen hem dat ze onvoorwaardelijk van hem hield. Hij vroeg zich af of ze dat ook nog zou zeggen als hij iets onvoorstelbaars zou doen, zoals haar borst eraf hakken. Conclusie: Wellicht wel, maar hij was niet bereid om dat te ontdekken.
Ik weet zeker dat ik nog steeds van mijn kinderen zou houden. Ik zou me vooral afvragen: wat heb ik verkeerd gedaan dat hen zover bracht om mij pijn te willen doen?
Ontdekkingstocht door het vaderschapslandschap
Heeft het te maken met mijn huidige opleiding tot (ecologische) pedagoog? Of is het mijn ervaring als ervaringsdeskundige die spreekt? Misschien is het de papa in mij. Waarschijnlijk een combinatie van al die rollen, want die zijn simpelweg niet los van elkaar te zien. Ik ben een (ecologische) pedagoog. Ik ben een ervaringsdeskundige – als zoon én als vader. Maar boven alles: ik ben een papa in hart en nieren. Dat is wie ik ben.
En precies dát zijn de hersenspinsels die ik de komende tijd met je wil delen in mijn columns. Tot volgende week!
Een beste papagroet van mij!
Armand Sağ (1984) is vader van een dochter (2015) en zoon (2019) en eeuwige student Ecologische Pedagogiek. In 2020 was hij een van de hoofpersonen in de NPO-documentaire Verstoten Vaders. Met zijn eigen ervaring als uitgangspunt maakt hij zich hard voor de bewustwording rondom het belang van betrokken vaderschap. Elke vrijdag verschijnt zijn nieuwe column op VADER Magazine.
